Dzisiejsza lektura „Kuriera Poznańskiego” natchnęła nas refleksją, którą można by streścić: sto lat i nic się nie zmienia. Dział z przyrody i techniki został w całości poświęcony opisowi kolei podziemnych. Na przykład taki opis:
Na stacjach, zwłaszcza tych, gdzie krzyżuje się kilka linji, leżących na różnych poziomach, pasażer przy przesiadaniu musi wędrować nieraz po kilkaset metrów ciasnemi kurytarzami, wchodzić i schodzić schodami, zanim dostanie się na peron, z którego ma dalej jechać. Powoduje to niemałą stratę czasu, a nawet dla ludzi słabszych jest męczące.
Do dziś nie dotarliśmy do nowego, różowym donutem zdobionego Poznań City Center. Poniekąd z powyższej przyczyny. Ale co my tam wiemy, żyjąc w roku 1913?
* * *
Podobnie w drugą stronę – mamy coś dla wyznawców zasady, że lepiej już było, a trawestując szlagier kabaretu Tey, to najlepiej nam było przed wojną. Najlepiej pierwszą, za cesarza Wilusia, bo był porzundek. Chyba wcale nie było, bo wiadomości takie jak ta pod wymownym tytułem „Wstrętna scena” pojawiały się w prasie w 1913 roku regularnie.
* * *
Na koniec reklama. Kolejny wynalazek, który znamy i dziś – woda kolońska. Klasyczne pachnidło w 1913 roku miało dorobioną „ideologię”, czyli że niby woda kolońska miałaby korzystnie wpływać na zużyte powietrze, a tym samym wspomagać chorych. Czyli typowy reklamowy kit. Tu też nic się nie zmieniło.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz